Mesa Redonda sobre a “Lei de Augas de Galicia”

Dentro da campaña de sensibilización “Mes da Sustentabilidade”, Enxeñería Sen Fronteiras Galicia (ESF Galicia) organiza unha mesa redonda na que se abordarán, entre outras cousas, os puntos controvertidos da nova Lei de Augas de Galicia, vixente dende finais de 2010. O obxectivo é achegar á poboación en xeral e máis concretamente á universitaria o debate que está tendo lugar sobre un tema clave dende o punto de vista social e ambiental como é a xestión da auga.

Co obxectivo de poñer algo de luz, aportar o maior número de opinións e tocar moitos dos puntos de vista que se están a dar no debate, ESF Galicia conseguiu reunir para este evento a algunhas das persoas máis implicadas nese debate e tamén a algúns expertos e organizacións que poden aportar novas visións:

·D. Francisco Menéndez, Presidente do Organismo Autónomo Augas de Galicia.

·D. Joaquín Suárez, Dr. Enxeñeiro de Camiños, profesor na Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños e membro do GEAMA.

·D. Manoel Docampo, membro da dirección executiva do Sindicato Labrego Galego.

·Dna. Montserrat Valencia, asesora xurídica da Asociación Amigos da Terra.

·D. Xosé Alfredo Pereira, Presidente da Organización Galega de Comunidades de Montes Veciñais en Man Común.

·Representante da empresa privada de xestión e tratamento de augas.

A cita será o xoves, 31 de marzo de 2011 ás 16:00h na Sala de Grados 1 da Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos da Universidade da Coruña (Campus de Elviña, s/n. 15.071 – A Coruña).

· Día: Xoves, 31 de marzo de 2011 · Hora: 16:00h · Lugar: Sala de Graos 1 da Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos da Universidade da Coruña, no Campus de Elviña, s/n. 15.071 – A Coruña.

[Asistencia libre para todos os interesados]

· Organiza: Enxeñería Sen Fronteiras Galicia.

Para máis informacións, os interesados poden contactar con:

· Enxeñería Sen Fronteiras Galicia. Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos. Campus de Elviña, s/n. 15.071 – A Coruña.

981 16 70 00 Ext.: 1479

info@galicia.isf.es

http://www.galicia.isf.es

As emisións radioactivas en "Fukushima I" están moi por riba dos niveis permitidos

As explosións en catro reactores da central de Fukushima I lanzaron ao exterior nubes de material, en boa parte radioactivo, acadando unha altura superior ao quilómetro, que se suman a ás emisións controladas de gases radioactivos polo venteo da contención. Segundo datos do AIEA, no emprazamento estanse medindo doses de 400 milisievert por hora, algo que irá diminuíndo coa distancia a medida que o material radioactivo se distribúa polos arredores. A dose legalmente permitida que pode absorber una persoa é de 50 milisievert ao año.

O alcance destas emisións está aínda por determinar, pero o que si se está constatando unha vez máis é o secretismo co que se manexan habitualmente estas situacións.

Ata agora non se coñecían medicións de radioactividade fiables nos exteriores das centrais, o cal non impedira ás autoridades niponas repartir masivamente doses de iodo para evitar que a poboación absorba o iodo radioactivo que provén dos reactores nucleares. Nin tampouco a evacuación de decenas de miles de persoas nun radio de 20 quilómetros, e pediuse aos habitantes a menos de 30 quilómetros, que non saian das súas casas. O aumento da radiación xa empeza a medirse de forma clara incluso en Tokio, aínda que por agora está por debaixo dos límites establecidos.

Afortunadamente non todo son malas novas. Pese a que as autoridades recoñeceron que o núcleo de Fukushima 1 está parcialmente fundido, parece que a reacción aínda non volveu a entrar en situación crítica, como tampouco o fixo en Fukushima 3 e o tempo corre a favor de que se vaian arrefriando. Pola súa parte a explosión no reactor número 2 si danou a piscina de condensación, o que pode afectar ao arrefriamento do reactor e ao control da presión. Tamén se produciu unha explosión no reactor número 4, que estaba parado antes do terremoto. o traballo dos técnicos está sendo o adecuado ata o momento así como as decisións tomadas son correctas. Se exceptuamos o feito de instalar 54 centrais nucleares nunha das fallas sísmicas máis activas do mundo. Entre as decisións apropiadas, destacan a evacuación da poboación en 20 quilómetros á redonda, a liberación de gases á atmosfera para reducir a presión da contención e a inxección de auga de mar para refrixerar os reactores, o cal os deixará inutilizables no futuro.

Por agora, a clasificación na escala INES de sucesos nucleares segue sendo de 4, dato que xa non se sostén. Todos os expertos apuntan a que será un 5 con seguridade e posiblemente un 6, en función dos impactos no exterior das centrais, xa que o nivel catro implica unha baixa probabilidade de medidas de protección fóra do emprazamento, algo que xa foi superado.

A central de Fukushima I é xemelga á de Santa María de Garoña, como xa se informou. As emisións destes días detectáronse na central de Onagawa, a 150 quilómetros das explosións, o que causou alarma na citada central por se nela había escapes radioactivos. Se a central nuclear de Garoña sufrise un contratempo similar, tendo en conta a dirección noroeste do vento que adoita ser a habitual na zona, o material radioactivo chegaría ata Zaragoza. O material iríase depositando de máis a menos polo val do Ebro contaminando zonas poboadas como Vitoria e Logroño, en cantidades que só se coñecerán cando pase moito tempo, se é que algunha vez se fan públicas. Nun accidente similar, o da Illa das Tres Millas en EE UU, nunca se fixo pública a cantidade de radiación nin la poboación afectada.

A pesar de todo, a campaña do “lobby” nuclear está sendo especialmente intensa explicando que todo está baixo control e que no hai ningún perigo para la poboación.

Para Verdegaia* e Ecoloxistas en Acción, o ocorrido no Xapón marca un antes e un despois para as centrais nucleares. Ninguén pode defender en serio que Garoña, – que está en peores condicións que estaba a central de Fukushima I –, poida seguir funcionando varios anos máis, nin apoiar de ningún modo á industria nuclear como está decidido a facer o Ministro de Industria construíndolles un Almacén Temporal Centralizado para quitarlles de enriba o problema dos residuos.

* Verdegaia é unha asociación ecopacifista galega sen ánimo de lucro, plural, democrática, apartidaria e independente. Naceu 2 de Abril de 2006 co obxecto de contribuír desde Galiza para a defensa do ambiente e o avanzo na transformación social e mundial en termos de sustentabilidade ecolóxica, xustiza social e paz, na procura dunha saída emancipatoria á crise ecolóxica global.

* Radio Rexurdimento.gal, forma parte de Verdegaia.

Xeneración en precario (geraçâo à rasca), irrumpe nas rúas de Portugal.

Centenares de miles de mozos e mozas enchen as rúas de Portugal contra a súa precariedade, o desemprego e o hartazgo respecto da actual clase política.

Convocados a través das redes sociáis máis de 300.000 xóvenes portugueses, acompañados de nais e pais e mesmo dalgúns avós, encheron a avenida da Liberdade de Lisboa ata a praza do Rossío, berrando contra o seu Goberno, pedindo a demisión do Primeiro Ministro, o socialista Sócrates, e mesmo esixindo a disolución da Asemblea da República.

Asimesmo a praza da Batalla no Porto fíxose tamén insuficiente para acoller a uns 80.000 manifestantes que ao final se desprazaron ata a avenida dos Aliados. Tamén celebráronse outras concentracións en Coimbra, Braga, Punta Delgada e outras cidades.

Nestas movilizacións masivas, púxose demanifesto a involución en materia de libertades e dereitos sociáis e laboráis que están sofrindo no país, amosando a preocupación e mesmo a alarma sobor da implantación do que será o cuarto programa para reducir o déficit público en menos dun ano.

Namentras, diferentes analístas portugueses, prantexan cómo poden reaccionar outros sectores do país tamén vítimas do desemprego, a suba dos impostos indirectos e os recortes nas prestacións sociáis. Pola súa banda, o primeiro ministro, José Sócrates, dí que “comprende a ansiedade dos problemas dos mozos”. En todo caso, o líder dos socialistas portugueses volvéu a insistir en que vaí a aplicar un novo axuste económico ao país.

Manifesto de “Geraçâo à rasca”, en castelán:

Manifiesto de la Generación Precaria.

Nosotros los desempleados, “quinientoseuristas” y otros que somos mal remunerados, esclavos disfrazados, sub contratados, contratados a plazo fijo, falsos trabajadores independientes , trabajadores intermitentes, pasantes, bolseros, trabajadores-estudiantes, trabajadores, madres, padres e hijos de Portugal.

Nosotros, que hasta ahora fuimos cómplices de esta condición, estamos aquí, hoy, para dar nuestra contribución en el sentido de iniciar un cambio cualitativo en el País. Estamos aquí, hoy, porque no podemos seguir aceptando esta situación precaria a la cual fuimos arrastrados. Estamos aquí, hoy, porque nos esforzamos a diario con el intuito de merecer un futuro digno, con estabilidad e seguridad en todas las áreas de nuestra vida.

Protestamos para que todos los responsables de nuestra situación de incertidumbre actual – políticos, empleadores y nosotros mismos – actúen como un todo para cambiar rápidamente esta realidad, que se torno insustentable.

Caso contrario:

a) Se defrauda el presente, por no tener oportunidad para demostrar e ejercer nuestro potencial, impidiendo de esa manera que no exista una mejoría en las condiciones económicas y sociales del país. Se desperdician las aspiraciones de toda una generación que no puede prosperar.

b) Insultamos el pasado, porque las generaciones anteriores trabajaron por nuestro acceso a la educación, por nuestra seguridad, por nuestros derechos laborales y por nuestra libertad. Se desperdiciaron décadas de esfuerzo, inversión e dedicación.

C) Se Hipoteca el Futuro, que puede ser visto sin una educación de calidad para todos y sin justas reformas para aquellos que trabajaron toda su vida. Se desperdician los recursos e habilidades que podrían llevar al país a un suceso económico.

Somos la generación con mayor nivel de formación académica en la historia del país. Por eso, no bajaremos los brazos ni por el cansancio, ni por la frustración ni por la falta de perspectivas. Creemos que tenemos las herramientas e recursos necesarios para alcanzar un futuro mejor para nosotros y para Portugal.

No protestamos contra otras generaciones. Apenas no estamos ni queremos estar esperando por que los problemas se resuelvan. Protestamos por una solución de la cual queremos formar parte.

8 de Marzo. Día internacional da muller traballadora

‎8 de Marzo de 2011. Día internacional da muller traballadora.

Igualdade, corresponsabilidade e paridade, valores para outro mundo posíbel.

(Radio Rexurdimento.gal)

Manifesto contra os mercenarios.

Radio Rexurdimento.gal, únese á iniciativa conxunta dos xornáis L’Unitá (Italia), Libération (Francia), Taz (Alemania), The Nation (EEUU), e Público (España), para espallar e difundir iste Manifesto dirixido ás autoridades nacionáis e internacionáis, cofín de denunciar á barbarie das forzas mercenarias en Libia e reclamar catro medidas concretas para rematar con iste desmán.

Dende eiquí, facemos unha chamada aos blogues amigos e aos cidadáns no seu conxunto para que se xunten a ista iniciativa dándolle pulo e máxima difusión e colabourar cívicamente no remate desta barbarie.

MANIFESTO:

Ao Goberno, á Unión Europea, ao Secretario Xeral das Nacións Unidas

Nós os cidadáns asistimos con terror e indignación ao incesante masacre de civís inocentes por parte das milicias mercenarias ao servizo da ditadura de Gadafi. Pero as execucións en masa, as detencións arbitrarias, as torturas e as mutilacións contra todo tipo de persoa que se atreve a opoñerse ao réxime que domina ilegalmente Libia non poden quedar impunes.

As forzas mercenarias que operan en Libia teñen que ser detidas, e debe impedirse a reiteración de tales crimes. Pedímoslles que fagan todo o posible para que calquera violación da Convención das Nacións Unidas contra os mercenarios e a súa actividade sexa comprobada e castigada. A devandita Convención entrou en vigor no ano 2001, pero presenta moitos puntos débiles e non foi adoptada polos países dos que proceden as principais compañías de mercenarios. As atrocidades perpetradas en Libia, ademais, reclaman a adopción dun instrumento legal máis radical e eficaz contra a praga destas milicias.

As actividades mercenarias son unha ameaza para a paz e seguridade de todos nós, e téñense que considerar coma se fose xenocidio, pirataría ou asasinatos en masa, é dicir crimes contra a humanidade. Esta actividade ten que ser prohibida en todas as súas manifestacións, e en particular cando se disfraza tras a máscara das denominadas "empresas privadas militares e de seguridade" que actúan en Libia, África, Afganistán, Iraq e noutras zonas de conflito, onde se están a destacar pola súa crueldade, a falta de controis e as graves violacións dos códigos penais civís e militares.

Polo tanto, pedímoslles con urxencia que se comprometan para elaborar unha nova convención internacional que:

1. Prohiba e castigue coa máxima severidade a todo tipo de persoa que recrute, organice, use, adestre e financie mercenarios en calquera parte do planeta.

2. Prohiba estritamente aos estados que deleguen ou subcontratar a entidades ou individuos privados as súas funcións específicas en temas de seguridade e monopolio da violencia física.

3. Obrigue os estados asinantes a que prohiban todo tipo de actividade militar no estranxeiro feita por empresas e cidadáns propios, así como tamén o recrutamento destes últimos por parte desta clase de compañías.

4. Prevexa a realización de axeitados programas de asistencia para as vítimas dos mercenarios e do tráfico criminal relacionado con eles.

Ista iniciativa cívica, póde ser asinada por calqueira cidadán e cidadá que compartan os obxectivos mencionados, na seguinte ligazón: Asina o Manifesto facendo click eiquí