Cambiar de política, defender os dereitos sociolaborais.

A crise económica non ten as súas causas nin as súas respostas no mercado de traballo. A nosa experiencia ensínanos que ningunha reforma da lexislación laboral serviu para crear emprego, senón que a recuperación económica e o crecemento proveñen doutros factores. O panorama español mostra grandes desequilibrios sectoriais e territoriais, na conformación do mercado de traballo coa mesma lexislación laboral estatal.

A reforma do mercado de traballo promulgada polo RDL 10/2010, do 16 de xuño, é prexudicial porque impón un cambio desigual na regulación do traballo que empeora e fai retroceder as garantías sobre o emprego dos traballadores. E é contraproducente porque desgasta o diálogo social como método de goberno proporcionado das relacións laborais e porque fracasa na intención de cambiar o modelo de crecemento sobre o que se deben asentar as relacións económicas e sociais nunha perspectiva de saída da crise.

A reforma laboral do RDL 10/2010 non ten relación co recorte do déficit nin coa contención do gasto público. Tampouco busca a recuperación económica. Diríxese a outroobxectivo: abarata, facilita e subvenciona o despedimento, obstaculizando e debilitando o control xudicial deste, modifica de xeito moi significativo as causas para os despedimentos obxectivos por causas económicas, tecnolóxicas, organizativas ou de produción; non impide a fraude na contratación temporal nin impón límites eficaces a esta, rompe o sistema de negociación colectiva sectorial a través do seu inaplicación nas empresas que aleguen dificultades económicas, dá un impulso á precarización a través das ETTs en varios sectores sensibles e de risco, como a construción e as Administracións públicas e liberaliza as axencias privadas de colocación.

O RDL 10/2010 sitúa ao ordenamento xurídico laboral español entre os niveis máis baixos da protección dos traballadores europeos. Aumenta o autoritarismo na empresa e erosiona as garantías dos dereitos laborais, autolesionando así de forma grave o sistema democrático de relacións laborais. Con iso ignórase que existe unha relación directa entre economías fortes con crecemento equilibrado e sistemas de plena tutela de dereitos laborais e un sindicalismo con relevantes poderes de regulación das relacións laborais. A reforma laboral aprobada impide que se fale dun cambio de modelo económico, porque non é posible desenvolver unha economía sostible e competitiva cun modelo laboral cada vez máis precario e regresivo. Considerar que o modelo laboral e o modelo produtivo non se interrelacionan mutuamente é un grave e oneroso erro que nos persegue ao longo de moitas décadas.

Máis alá da reforma laboral, o Goberno parece decidido a "queimar as naves" na súa deriva liberal de sacrificar dereitos laborais e de protección social ante os mercados financeiros e anuncia agresivos recortes en materia de pensións, así como de prestacións sociais, sanidade, servizos sociais e outras, que poderían reflectirse nos Presupostos Xerais do Estado de 2011.

Baixo a escusa de facer sostible o Estado de Benestar, redúcense dereitos conquistados tras ardua e longa loita: para mantelo, debilítanse unha e outra vez os seus piares ata a súa práctica demolición. Mentres tanto, temos unha presión fiscal sensiblemente menor que a media do noso ámbito europeo, claramente inxusta e regresiva e con insoportables niveis de fraude sen que se teña vontade decidida de perseguilo eficazmente.

Os cidadáns temos que reaccionar ante este aluvión de medidas inxustas e regresivas que reducen os nosos dereitos como traballadores e como suxeitos activos na vida social e política. Concibimos a participación democrática como un proceso permanente e continuo que non se reduce só á participación electoral para a formación dos órganos lexislativos da nación. Cremos que a folga xeral non é só unha forma de exteriorizar un conflito social amplo e profundo, senón ante todo un acto decisivo de participación democrática que expresa, mediante a paralización das actividades produtivas e de servizos dun país determinado, a importancia do traballo na sociedade do século XXI e a necesidade que se respecten os dereitos laborais como condición de cidadanía plena.

Por iso as mulleres e os homes que asinamos este Manifesto, dende a nosa variada situación de universitarios e profesionais de todo tipo, expresamos publicamente a nosa opinión, de sumarnos á convocatoria de folga xeral para o día 29 de setembro na idea que este acto de participación democrática e cidadá obrigue aos poderes públicos a cambiar de política, abandonando esta reformas globalmente regresivas e socialmente inxustas.

Radio Rexurdimento.gal, adhírese a este Manifesto e apoia á convocatoria de Folga Xeral do vindeiro día 29 de setembro de 2010.

Fonte: The Parapanda Tribune