Fai unhas décadas, un grupo de economistas encabezados por Milton Friedman elaborou unha nova doutrina segundo a cal o mundo, tras milenios de pobreza, era por fin rico. Iso debíase, segundo Friedman, a que se inventou un motor eficaz, o capitalismo e a libre empresa, e un potente carburante, o beneficio. E canto máis beneficio se conseguise, maiores serían os logros do sistema. Librémonos entón dos impostos, dos obstáculos que para o mercado representa os servizos públicos e a Seguridade Social, e das múltiples regras que limitan o beneficio acumulable das empresas. Sexa cal for a actividade en cuestión, o equilibrio alcanzado polo mercado é sempre o mellor posible e calquera intervención pública só pode deterioralo. Este era o núcleo duro do discurso ultraliberal de Friedman e os seus amigos.
Esta filosofía simplista, que avoga polo afán de ganancia, a redución de impostos e a diminución do papel do Estado, logrou nun tempo record a adhesión dos patróns da industria e as finanzas, da maioría das forzas políticas e dos gobernos.
Trinta anos despois, o panorama é desolador: os ricos enriquecéronse aínda máis, as desigualdades disparáronse, tanto entre o Norte e o Sur como no interior dos nosos países, a pobreza masiva reapareceu nas nacións desenvolvidas, a protección social se erosiona en todas partes, os servizos públicos están ameazados, o esgotamento de recursos e a contaminación prosperan sen contención, o sistema volveuse inestable e logo de seis grandes crises rexionais desembocamos nunha crise xeral, na que estamos inmersos. Tal é o legado do neoliberalismo.
Con todo, pese ao estrepitoso fracaso das políticas e dos valores neoliberais, a esquerda foi incapaz de realizar unha análise seria sobre a crise e de formular un proxecto e un discurso que lle permitan abordar e liderar o futuro. Por iso, aínda que pareza paradóxico, as mesmas forzas políticas e sociais que xestaron e incuvado a grave crise que nos arrasa seguen dirixindo o proceso político e económico.
Esta situación, con todo, non é nova na historia. Durante a crise do 29, Estados Unidos, con Roosevelt, virou cara a políticas progresistas mentres Europa facíao, en xeral, a dereita e a extrema dereita. Convén non esquecer as leccións da historia.
Por iso, desde a insatisfacción política, un grupo de cidadáns e cidadás tomamos a decisión de pór en marcha a iniciativa cívica de crear unha asociación socio-cultural, NAMENTRAS.
Con vocación expansiva e coa intención de que sexa un espazo de debate político desde a esquerda e para escoitar e debater coa xente que está situada diante do pensamento único que invade a case totalidade da información nos medios de comunicación.
Coa intención de promover e participar no debate do pensamento crítico da esquerda na análise da realidade galega, española e europea. Desde esa posición de esquerdas, pero nunha concepción converxente, plural e aberta e con total independencia partidaria queremos dar os sinais de identidade da asociación socio-cultural NAMENTRAS.
NAMENTRAS, modestamente, terá unha actitude dinámica no proceso de ordenación do pensamento e da proposta alternativa da esquerda, e intentará acercar á cidadanía o debate daqueles temas que afectan vitalmente ao presente e ao futuro da sociedade.
Asociación socio-cultural Namentras.
No hay comentarios:
Publicar un comentario