Permítame, apreciado lector, en tempos tan convulsos, realizar tres consideracións sobre o discurso político imperante que tanto nos preocupa e entristece.A primeira fai referencia á explotación fiscal, termo utilizado polo hacendista alemán R. Goldscheid a principios do século XX. Dicía Goldscheid que a explotación fiscal era, xunto á escravitude, expresión vella da explotación humana. Porque esta segue hoxe tan viva e provocadora como sempre, cos seus veos de ignorancia interesada e coa súa indiferenza social. A explotación fiscal fundaméntase na fraude, no trato desigual que reciben os rendementos do traballo con respecto ás rendas e ganancias de capital e tamén con respecto ás actividades profesionais e empresariais. Ademais, a explotación agrándase coas sicav, coa obscenidad dos paraísos fiscais e coa distribución oculta de rendas que xera a subvención inxusta ou excesiva. E é que a xustiza tributaria desapareceu da axenda política. As mensaxes son agora outra cousa.
A segunda consideración trata da natureza e xerarquía do poder nas sociedades modernas. ¿Onde reside o poder de verdade? ¿Na política, na economía, nos medios de comunicación, no exército, no pobo? A resposta non é sinxela, pero un intúe que, en última instancia, o poder sempre está alí onde a vida se reproduce a través de acumulacións de capital relevantes, xeradoras de emprego e rendas. Ou sexa, existe unha explicación económica do poder e tamén das funcións que para a súa reprodución xoga a política, as ideoloxías e ata os exércitos, en caso de crise aguda do sistema. A experiencia proporcionada polo século pasado é contundente respecto diso. Pero esas referencias non afloran no discurso político actual, circunstancia que afecta á solvencia dalgunhas persoas que exercen tan esixente profesión.
Finalmente están as consecuencias lamentables de reducir o discurso político a un conxunto de insultos, descualificacións, frivolidades e odios. As consecuencias non están identificadas aínda, pero así nace a desafección democrática e o populismo. Ademais, o discurso político promete cambios drásticos, refundaciones, modelos sostibles, así como outras audacias variadas. O resultado final é a confusión xeneralizada. Porque, ¿que significa refundar o capitalismo?: ¿castigar ao poder financeiro, máis do mesmo, ampliar as competencias do Estado? ¿E como se deseña e constrúe un modelo produtivo sostible?: ¿eliminando ou reducindo a produción enerxética, refinerías, automóbil..?, ¿cales son os sectores de fututo nas economías española e galega? Vivimos, sen dúbida, tempos duros e convulsos.
Xoaquín Álvarez Corbacho.
No hay comentarios:
Publicar un comentario