O próximo 30 de Outubro vaise presentar este Manifesto no Círculo de Bellas Artes de Madrid. Está asinado por personalidades do mundo da ciencia, a cultura, a educación, o periodismo e as artes.
Outra política e outros valores para saír da crise.
Despois de dous anos dunha crise que creou millóns de desempregados e provocou que o número de persoas famentas e desnutrir no mundo alcance un novo récord, están ben claras as causas desta grave situación.
Deixar en plena liberdade aos capitais financeiros e deixar que os mercados sexan os únicos reguladores das relacións económicas só leva, como estamos a comprobar, a inestabilidade permanente, a escaseza de recursos financeiros para crear emprego e riqueza e as crises recorrentes.
Demostrouse tamén que a falta de vixilancia e mesmo a complicidade das autoridades cos poderosos que controlan o diñeiro e as finanzas, isto é, a falta dunha auténtica democracia, só produce desorde, e que concederlles continuamente privilexios, lonxe de favorecer ás economías, lévaas ao desastre.
Deixar que os bancos se dediquen con absoluta liberdade a incrementar artificialmente a débeda con tal de gañar máis diñeiro é o que provocou esta última crise.
Pero tamén é unha evidencia que as políticas neoliberais baseadas en reducir os salarios e a presenza do Estado, o gasto social e os impostos progresivos para favorecer ás rendas do capital, provocaron unha desigualdade crecente. E que a inmensa acumulación de beneficios duns poucos, en lugar de producir o efecto "derramo" que pregoan os liberais, alimentou a especulación inmobiliaria e financeira que converteu á economía mundial nun auténtico e irracional casino.
E é evidente que eses desencadeantes da crise non teñen que ver soamente cos mecanismos económicos, senón coa política controlada cada vez máis polos mercados, polo poder ao servizo dos privilexiados e polo predominio da avaricia e o afán de lucro como o único impulso ético que queren impoñer ao resto do mundo os grandes propietarios e os financeiros multimillonarios.
Por iso a crise económica que vivimos é sobre todo unha crise política e cultural e ecosistémica.
As prácticas financeiras neoliberais que a provocaron xustificáronse co predominio duns valores culturais marcados pola soidade, o individualismo egoísta, a degradación mercantil dos conceptos de felicidade e de éxito, o consumo irresponsable, a perda do sentido humano da compaixón e o descrédito das ilusións e as responsabilidades colectivas.
Os debates xurdidos en torno a esta crise demostran que nas democracias occidentais se estableceu un enfrontamento perigoso entre os poderes económicos e a ilusión política.
Os partidarios do mercado como único regulador da Historia pensan que o Estado debe limitarse a deixar que os individuos actúen sen trabas, esquecendo que entre eles hai unha gran desigualdade de capacidades, de medios e de oportunidades. Por iso néganlle capacidade pública para ordenar a economía en espazos transparentes, e para promover os equilibrios fiscais e a solidariedade social. E por iso desacreditan o exercicio da política.
Pero a política non debe confundirse coa corrupción, o sectarismo e a humillación cómplice ante os poderes económicos. A política representa na tradición democrática o protagonismo dos cidadáns á hora de organizar a súa convivencia e o seu futuro. Palabras como diálogo, compromiso, conciencia, entrega, legalidade, ben e público, están moito máis preto da verdadeira política que outras palabras por desgracia comúns na nosa vida cotiá: corrupción, paraíso fiscal, diñeiro negro, beneficio, suborno, opacidade e escándalo.
Como esta crise é política e cultural, debemos saír desta crise reivindicando a importancia da política, a educación e a cultura. Non podemos confundir a sensatez e a verdade científica con diagnósticos interesados en perpetuar o modelo neoliberal e as súas receitas financeiras.
Agora resulta prioritario buscar unha resposta progresista á crise.
Para evitar novas crises no futuro hai que loitar en primeiro lugar contra todas as manifestacións da desigualdade. E para iso é necesario garantir o traballo decente que proporcione a mulleres e homes salarios dignos e suficientes, e o respecto aos seus dereitos laborais como fundamento dun crecemento económico sostible.
Así mesmo, é imprescindible que se leven a cabo reformas fiscais que garantan a equidade, a solidariedade fiscal, sen paraísos nin privilexios para millonarios, e a maior contribución dos que máis teñen, para que o Estado poida aumentar as súas prestacións sociais e exercer como un potente impulsor da actividade económica.
Fronte aos danos ecolóxicos da ambición especulativa, unha resposta progresista supón revisar os marcos xurídicos para que sexa posible unha maior protección do noso ecosistema e establecer suficientes incentivos para promover a produción e o consumo sostibles.
Fronte a un modelo produtivo baseado na especulación financeira e inmobiliaria e na consideración de que os nosos recursos son ilimitados, unha resposta progresista supón investir máis en educación, investigación e cualificación laboral.
Fronte ao desprestixio da política, unha resposta progresista supón devolverlle a autoridade aos espazos públicos e aos representantes dos cidadáns para que regulen en nome do interese común as estratexias do mercado.
Fronte á misoxinia e a discriminación de xénero, unha resposta progresista supón consolidar as políticas de igualdade, defender o dereito á reprodución e medidas específicas para evitar que as mulleres se vexan relegadas ao paro ou á economía mergullada e a soportar moitas máis horas de traballo non retribuído que os homes, sufrindo así en moita maior medida que estes os efectos da crise.
Fronte ao racismo e á xenofobia, unha resposta progresista supón defender os dereitos dos traballadores estranxeiros e asegurar o respecto xurídico á dignidade as persoas.
Fronte á soidade social, a pobreza e o egoísmo, unha resposta progresista supón apostar polos valores culturais da solidariedade, que non son ideais utópicos trasnoitados, senón a mellor mostra da dignidade cívica dos sentimentos humanos.
Este blog únese a este Manifesto por outra política e outros valores.
No hay comentarios:
Publicar un comentario