O Ministro de Educación anunciou un pacto pola educación. Apelar ao consenso e ao pacto na educación sempre é unha apelación ao sentido común pero de tan manido que soa propagandístico.En realidade o verdadeiro pacto necesario seria aquel que formulase as liñas básicas dunha reforma educativa; non obstante ninguén formula nada. O Consello escolar do Estado, non obstante se propuxo unha serie de medidas que se deberían ter en consideración. Destacariamos dous: en primeiro lugar, igualar o gasto en educación non universitaria ao gasto medio da OCDE. Como se sabe a media sitúase en 5.5% do PIB e España encóntrase no 4,3%. Este seria un primeiro obxectivo.
En segundo lugar, seria alcanzar os niveis de titulación obrigatoria para o 85% ou 90% da poboación escolar: ese seria un segundo grande obxectivo xa que o noso abandono escolar se sitúa case no 30%.
Indubidablemente existen outros obxectivos a alcanzar nunha reforma educativa en profundidade. Por exemplo abordar unha verdadeira reforma nos contidos e métodos do ensino obrigatorio e desenvolver unha reforma da formación profesional de longo alento. Se se emprendese a reforma necesaria na formación profesional requiriríase polo menos o dobre de gasto que na actualidade e a implicación das organizacións empresariais e os sindicatos.
Pero as reformas non serian só necesarias en canto aos obxectivos a formular tamén serian o en canto ao modelo educativo e aquí encóntrase o centro do problema.
O noso modelo educativo reproduce a segregación social existente distribuíndo aos nenos non en función das súas capacidades e necesidades senón da súa pertenza a tal ou cual nivel social e para iso utiliza un sistema público e outro privado financiado publicamente. Esa é a realidade. E todo isto faise en nome da liberdade de ensino e da liberdade relixiosa. De aí provén, en boa medida, a desorde e o desasosego escolar. A desorde escolar é patente nos resultados xa que os nosos alumnos están cualificados ente os máis baixos, entre os países europeos, no famoso estudo de PISA.
A educación privada España supón o 30% dos alumnos escolarizados cando a media Europa non alcanza o 10%, é dicir España é o primeiro país europeo onde o ensino privado é máis forte. Para o sociólogo Vicente Navarro aquí encóntrase o problema esencial da educación o cal só ten solución se se incrementa o gasto en educación e se fortalece o sistema publico educativo. Un pacto escolar que non aborde o problema dos centros privados concertado e a fragmentación en dous sistemas do financiamento público non avanzará demasiado.
Detrás dos centros privados-concertados, existen moitos intereses xa que a educación non só é un servizo publico, desgraciadamente tamén é un negocio con claras implicacións ideolóxicas.
A voceira do Partido Popular, Sr.a Cospedal declarou que o pacto só será posible se se respecta a liberdade de elección de centro escolar, toda unha declaración de boas intencións para non pactar nada. Avanzar nun novo modelo educativo significa acabar con estas ratios desproporcionadas de educación privada.
A medida máis axeitada, neste contexto, sería propoñer unha moratoria dos concertos escolares con centros privados e investir máis recursos na educación xestionada publicamente.
Se se quere pactar para manter o actual status quo actual, entón farase un fraco servizo á educación.
Antonio Gómez Movellán. Fonte: www.kaosenlared.net
No hay comentarios:
Publicar un comentario